รัฐบรูไนดารุสซาลาม

Negara Brunei Darussalam;برني دارالسلام (มาเลย์)

 ธงชาติพื้นสีเหลือง มีแถบขาวและดำพาดขวางจากมุุมบนด้ารซ้าย ตลอดถึงมุมด้านล่างขวา มีเครื่องหมายประจำธงชาติสีแดงอยู่ตรงกลาง มีธงประจำชาติอยู่บนยอดเสาที่มีปีก 2ข้าง ตั้งอยู่เหนือพระจันทร์เสี้ยวที่หงายขึ้น และอยู่บนป้ายที่เขียนว่าซึ่งหมายความว่า Brunei Darussalam ดินแดนแห่งความสงบสุข

 รูปแบบการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราช โดยมี สมเด็จพระราชาธิบดฮัจญีฮัสซานัส โบลเกียห์ มูอิซซัดดิน วัดเดาละห์ (His Majesty Paduka Siri Baginda Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu'izzaddin Waddaulah) ทรงเป็นองค์พระประมุขของประเทศตั้งแต่ 5 ตุลาคม 2510 หัวหน้ารัฐบาล สมเด็จพระราชาธิบดีทรงดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม กระทรวงการคลัง รัฐมนตรีต่างประเทศ เจ้าชายโมฮาวง

ที่ตั้ง ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียว
พื้นที่ 5,765 ตารางกิโลเมตร โดยพื้นที่ร้อยละ 70 เป็นป่าไม้เขตร้อน 
ประชากร 358,098 คน (2546) ประกอบด้วย มาเลย์ (67%) จีน (15%) และอื่น ๆ (18%) มีอัตราการเพิ่มของประชากรปีละ 2
ภูมิอากาศ อากาศโดยทั่วไปค่อนข้างร้อนชื้น มีปริมาณฝนตกค่อนข้างมาก และมีอุณหภูมิอบอุ่น โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 28 องศาเซลเซีย
เวลา 8 ชม.ก่อน GMT (เร็วเวลาประเทศไทย 1 ชั่วโมง)
เมืองหลวง บันดาร์เสรีเบกาวัน (Bandar Seri Begawan)
ภาษา ภาษามาเลย์ (Malay หรือ Bahasa Melayu)เป็นภาษาราชการ รองลงมาเป็นภาษาอังกฤษ และภาษาจีน
ศาสนา ศาสนาประจำชาติคือ ศาสนาอิสลาม (67%) แต่ก็มีการนับถือศาสนาอื่นได้แก่ ศาสนาพุทธ (13%) ศาสนาคริสต์ (10%) และฮินดู

การแบ่งเขตการปกครอง เขตการปกครองของบรูไนแบ่งเป็น 4 คือ

บรูไนและมูอารา Brunei-Muara

เบเลต  Belait

ตูตงTutong

เตมบูรง Temburong

สมาชิกอาเซียน ปี 2527 (ลำดับที่ 6)
เงินตรา ดอลลาร์บรูไน (Brunei Dollar) ประมาณ 22.98 บาท/1 ดอลลาร์บรูไน (เงินดอลลาร์บรูไนมีมูลค่าเท่ากับเงินดอลลาร์สิงคโปร์และสามารถใช้แทนกัน ได้)
สินค้าส่งออกสำคัญ น้ำมันดิบ ก๊าซธรรมชาติ เครื่องนุ่งห่ม
สินค้านำเข้าสำคัญ เครื่องจักรกลและสินค้าอุตสาหกรรม อาหารและเคมีภัณฑ์
ตลาดส่งออกที่สำคัญ ญี่ปุ่น (38.94%) อาเซียน (29.19 %) ออสเตรเลีย (10.3%) เกาหลีใต้ (6.9%)
ตลาดนำเข้าที่สำคัญ อาเซียน (34%) สหรัฐ (31%) สหภาพยุโรป (9%)

เศรษฐกิจ
- ระบบเศรษฐกิจของบรูไนเป็นแบบตลาดเสรี ภายใต้ความดูแลของรัฐ รายได้หลักของบรูไนมาจากน้ำมัน
- บรูไน ฯ เป็นผู้ผลิตน้ำมันรายใหญ่อันดับสามในภูมิภาคอาเซียน รองจากอินโดนีเซียและมาเลเซีย ส่งเสริมการลงทุนกับต่างประเทศและมีมาตรการเปิดเสรีด้านการค้าและสร้าง บรรยากาศที่เอื้ออำนวยต่อการลงทุน ไม่เฉพาะแต่บริษัทในประเทศแต่รวมถึงประเทศต่าง ๆ จากกลุ่มอาเซียนและนานาประเทศ

การขนส่งผู้โดยสารภายในประเทศบรูไน

          ประเทศบรูไนเป็นประเทศที่ร่ำรวย มีการพัฒนาระบบการขนส่งที่ดี ชาวท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวในประเทศบรูไนมีตัวเลือกที่ในใช้บริการการขนส่งเยอะ เช่น
การขนส่งโดยรถยนต์
         การให้บริการรถเช่าในประเทศบรูไนมีราคาที่เหมาะสม รถเช่าเป็นบริการการขนส่งที่ดีที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวในประเทศบรูไน เนื่องจากมีราคาที่ต่ำสะดวกและสามารถใช้บริการได้ตลอดเวลา  ดังนั้นบริการรถเช่าถือว่าเป็นตัวเลือกแรกสำหรับนักท่องเที่ยว
          รถโดยสาร รถประจำทางมีราคาถูกและเป็นตัวเลือกที่ง่ายที่สุดของการขนส่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Bandar Seri Begawan ซึ่งเป็นเมืองหลวง มีการบริการรถบัส 12 ชั่วโมง/วัน 06:00 - 18:00 น. สามารถใช้บริการได้อย่างง่ายดาย

รถบัสวิ่งระหว่างรัฐซาบะห์-รัฐซาราวัค-ประเทศบรูไน

Another means of transport in Brunei is the boat. รถแท็กซี่ จะมีราคาแพงมากและมีอยู่เป็นจำนวนมาก  การขนส่งผู้โดยสารสามารถเรียกใช้ได้ตามความต้องการ
การขนส่งโดยเครื่องบิน

          การขนส่งทางอากาศเชิงพาณิชย์ในบรูไนเริ่มขึ้นในปี 1953  เที่ยวบินแรกไปยังประเทศมาเลเซียได้ทำเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวจาก Labuan ในซาบาห์และ Lutong ในซาราวัก
        ปี 1970 การเดินทางทางอากาศได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ทำให้มีการสร้างสามบินใหม่ขึ้นมาเพื่อตอบสนองความต้องการของจำนวนผู้ใช้ ที่เยอะขึ้น   สนามบินใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นในเมือง Mukim Berakas และเปิดใช้งานในปี 1974 
        ปัจจุบันประเทศบรูไนมีสายการบินพาณิชย์หนึ่ง คือ สายการบินรอยัลบรูไนซึ่งสายการบินแห่งชาติบรูไน  ก่อตั้งเมื่อ 18 พฤศจิกายน 1974 บริษัทเอกชนจะเป็นผู้ถือหุ้นเองทั้งหมด

       รอยัล บรูไนสายการบินที่มีเที่ยวบินตรงจาก Bandar Seri Begawan ไปยังจุดหมายปลายทางหลายแห่งทั่วโลก  และยังเชื่อมต่อไปยังจุดที่สำคัญในเกาะบอร์เนียวเช่น Kuching, Gunung Mulu National Park รอยัลบรูไนเป็นสายการบินมุสลิมมันจึงไม่สามารถรองรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในเที่ยวบินได้

ส่วนการขนส่งผู้โดยสารทางเรือและทางรถไฟจะไม่นิยม

สถานที่น่าสนใจ

มัสยิดทองคำ Jame Ar’ Hassanil Bolkiah Mosque มัสยิดที่สง่างาม และศักดิ์สิทธิ์ของชาวบรูไน ที่ใช้งบประมาณในการสร้างมหาศาล โดยมีการนำเข้าวัสดุการก่อสร้างและตกแต่งจากทั่วทุกมุมโลกใช้เวลาก่อสร้างนานถึง 7 ปี มีห้องสวดมนต์ 2 ห้องแยกชายและหญิงบันไดทางขึ้นแต่ละชั้นจะมี 29 ขั้น ห้องละหมาดด้านบนตกแต่งอย่างวิจิตรด้วยพรมสีเหลืองทองดูสว่างไสว จากนั้นนำท่านชมมัสยิด โอมาร์ อาลี ไซฟูดติน มัสยิดเก่าแก่อันเป็นที่เคารพสักการะของชาวบรูไนตั้งอยู่ใจกลางกรุงบันดาร์ เสรีเบกาวัน มัสยิดหลังนี้ออกแบบและดำเนการสร้างโดยสุลต่านโอมาร์ อาลี ไซฟัดดินที่ 3 ผู้ทรงได้รับการยกย่องว่าเป็นสถาปนิกสมัยใหม่ของบรูไน และเป็นพระราชบิดาของสุลต่านองค์ปัจจุบัน และมัสยินนี้สร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1958 มีความงดงามจนได้ชื่อว่า มินิทัชมาฮาล

สวนสันติภาพ ที่สร้างขึ้นเพื่อให้เห็นถึงความสันติ มิควรมีสงคราม , สุสานทหารสัมพันธมิตร ที่ทุกปีจะมีงานรำลึก , พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ การจัดแสดงได้อย่างเหมาะสม

สวนนกหายากของ เกาะบอร์เนียว ในกรงนำขนาดใหญ่ ที่ให้อิสระแก่เหล่าสัตว์ต่างๆ

จบ

ที่มา

http://nikrakib.blogspot.com/2008/01/blog-post.html

http://www.dtn.go.th/vtl_upload_file//1265853612984/Brunei.pdf

http://www.chaoprayanews.com/2009/02/05/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%90%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B9%84%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B8%E0%B8%AA%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%A1-state-of-brunei-darussalam/

โลจิสติกส์

            โลจิสติกส์ หรือ ลอจิสติกส์ (อังกฤษ: logistics) เป็นระบบการจัดการการส่งสินค้าข้อมูล และทรัพยากรอย่างอื่นจากจุดต้นทางไปยังจุดบริโภคตามความต้องการของลูกค้า โลจิสติกส์เกี่ยวข้องกับการผสมผสานของ ข้อมูลการขนส่ง การบริหารวัสดุคงคลัง การจัดการวัตถุดิบ การบรรจุหีบห่อ โลจิสติกส์เป็นช่องทางหนึ่งของห่วงโซ่อุปทานที่เพิ่มมูลค่าของการใช้ประโยชน์ของเวลาและสถานที่

ที่มาของคำ

คำว่า โลจิสติกส์ (logistics) มาจากภาษาฝรั่งเศสคำว่า logistique ที่มีรากศัพท์คำว่า โลเชร์ (loger) ที่หมายถึงการเก็บ โดยมีจุดเริ่มต้นมาจากการขนส่งสินค้าทางการทหาร ในการส่งกำลังบำรุง ทั้งเสบียง อาวุธ กำลังพล เพื่อสนับสนุนการรบ หรือ กิจกรรมที่มีการเคลื่อนย้าย จัดเก็บ จากอีกที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง อาจมีการจัดเก็บระยะเวลานานหรือระยะเวลาชั่วคราว เช่น เอกสาร สินค้าสำเร็จรูป วัตถุดิบ และอื่น ๆ

แนวคิด

โลจิสติกส์ มีศาสตร์แขนงต่างๆที่เกี่ยวข้องอยู่ 3 ศาสตร์ โดยจะมีมุมมองที่ต่างๆกัน ดังนี้

1.   วิศวกรรมศาสตร์ ซึ่ง ในส่วนวิศวกรรมศาสร์นี้จะมีสาขาที่เกี่ยวข้อง คือ สาขาวิศวกรรมอุตสาหการ(Industrial Engineering) และ สาขาวิศวกรรมโยธา(Civil Engineering)โดยสาขานี้จะคำนึงถึงกิจกรรมในการเคลื่อนย้ายสินค้าเป็นหลัก เพื่อให้การขนส่งสินค้านั้น มีประสิทธิภาพสูงสุด ใช้ทรัพยากรต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อเพลิง หรือ เวลาในการขนส่งให้น้อยที่สุด

2.   บริหารธุรกิจ ซึ่ง สาขานี้จะมองในเรื่อง ของการขนส่งระหว่างประเทศโดยจะพิจารณา ภาษี กฎหมาย ค่าระวาง นโยบายหรือยุทธศาสตร์ทางด้านโลจิสติกส์ของแต่ละประเทศ และ การค้าระหว่างประเทศเพื่อนำมาประกอบ การวางแผนการขนส่งสินค้าไปยังประเทศต่างๆ

3.   การจัดการสารสนเทศ ซึ่ง จะศึกษาในส่วนของ software และ hardware นำมาควบรวมกันเป็น solution หรือ บริการ ที่จะช่วยให้การดำเนินกิจกรรมทาง โลจิสติกส์มีความคล่องตัวมากขึ้น

คำนิยาม

• พจนานุกรมของเว็บสเตอร์ (Webster)ได้ให้ความหมายไว้ดังนี้ :
• “สาขาวิทยาการและการปฏิบัติการทางการทหารที่เกี่ยวข้องกับการจัดซื้อจัดหา การจัดส่ง การบำรุงรักษาอุปกรณ์ และการรักษาพยาบาลบุคลากร พร้อมทั้งการจัดเตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการต่างๆ ให้ รวมถึงเรื่องอื่นๆ ที่สัมพันธ์กันด้วย”

• ในธุรกิจ นิยมใช้คำนี้กันตั้งแต่ช่วงสงครามอ่าว (Gulf War) เมื่อปี ค.ศ. 1991 โดยเฉพาะตั้งแต่ที่มีการตีพิมพ์คำให้สัมภาษณ์ของ William Pagonis นายพลผู้รับผิดชอบด้านลอจิสติกส์ในสงครามครั้งนั้นในเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1992 สภาการจัดการลอจิสติกส์ (Council of Logistics Management : CLM) ได้ให้คำจำกัดความของคำว่าลอจิสติกส์สำหรับในธุรกิจซึ่งใช้กันโดยทั่วไป ไว้ดังนี้ :
• “ลอจิสติกส์ คือ ส่วนหนึ่งของกระบวนการโซ่อุปทานซึ่งจะวางแผน ดำเนินการ และควบคุมการไหลไปข้างหน้าและการไหลย้อนกลับและการจัดเก็บสินค้า การบริการ และสารสนเทศที่เกี่ยวข้องกันระหว่างจุดกำเนิดและจุดบริโภคอย่างมีประสิทธิผลและประสิทธิภาพเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้า”

• William Pagonis ให้คำจำกัดความไว้ว่าเป็น
• “การบูรณาการการขนส่ง การจัดหา การจัดเก็บในคลังสินค้า การบำรุงรักษา การจัดซื้อจัดหา การทำสัญญาและการทำงานแบบอัตโนมัติ (Automation) ไว้ในหน้าที่เดียว ซึ่งทำให้มั่นใจได้ว่าจะไม่มีการให้ความสำคัญกับประเด็นปลีกย่อยมากกว่าเป้าหมายรวม (Suboptimization) ไม่ว่าในส่วนใด เพื่อช่วยให้สามารถบรรลุเป้าหมายโดยรวมหรือกลยุทธ์ วัตถุประสงค์ หรือพันธกิจที่เฉพาะเจาะจงได้”

• Martin Van Creveld ได้ให้คำจำกัดความของคำว่า “ลอจิสติกส์” ซึ่งเป็นคำศัพท์ของทางทหารนั้นว่าเป็น
• “ศิลปะแห่งการเคลื่อนย้ายกองทัพและการจัดส่งยุทโธปกรณ์และเสบียงอาหารให้แก่กองทัพ”

• คำนิยามจาก Council of Supply Chain Management Professional (CSCMP)
• “การจัดการลอจิสติกส์ เป็นส่วนหนึ่งของการจัดการโซ่อุปทานซึ่งวางแผน นำไปปฏิบัติ และควบคุมการไหลทั้งไปและกลับอย่างมีประสิทธิผลและประสิทธิภาพของสินค้า บริการและสารสนเทศที่เกี่ยวข้อง ในระหว่างจุดเริ่มต้นและจุดที่มีการบริโภค เพื่อที่จะให้ได้ตรงตามความต้องการของลูกค้า”

กิจกรรมที่สำคัญของโลจิสติกส์

1.  Order management/Customer service คือ การจัดการการรับหรือส่งสินค้า และ การบริการลูกค้า

2.  Packaging คือ การคัดเลือกบรรจุภัณฑ์เพื่อมาใช้บรรจุสินค้า

3.  Material handling คือ การขนถ่ายวัสดุภายในโรงงาน หรือ ในคลังสินค้า

4. Transportations/Mode of transportations (Domestic & International) คือ การขนส่งสินค้าระหว่างสถานที่ต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศ

5. Warehouse management (Layout, locations, control technology/equipment, facility) คือ การจัดการคลังสินค้า ไม่ว่าจะเป็นการวางผังสินค้า หรือ สถานที่ ที่จะตั้งคลังสินค้า

6. Inventory control systems (Qty)/ material management คือ ระบบในการบริหารสินค้าคงคลัง เพื่อให้เกิดการหมุนเวียนหรือกระจายสินค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ

7. Supplier management/material management คือ การบริหารจัดการผู้ผลิตวัตถุดิบให้เรา(Supplier) เพื่อให้ได้ วัตถุดิบที่มีคุณภาพ และ เพียงพอต่อความต้องการในเวลาที่เหมาะสม

8. Distribution center/distribution hub คือ การกำหนดแหล่งที่ตั้งในการกระจายสินค้า เพื่อให้เกิดการกระจายสินค้าได้อย่างทั่วถึง

9. Manufacturing/production control คือ ระบบควบคุมการผลิต

การวัดประสิทธิภาพที่เกิดจากการดำเนินการในกิจกรรมโลจิสติกส์

• ต้นทุนที่ใช้ในกิจกรรมโลจิสติกส์
• การตอบสนองอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็น อัตราการหมุนเวียนสินค้า รอบเวลาในการจัดส่งสินค้า เป็นต้น
• ความพึงพอใจของลูกค้า

ที่มา

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B9%8C

การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือ

การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือเป็นการเคลื่อนย้ายบุคคลด้วยเรือไปตามลำน้ำ แม่น้ำ ทะเล และมหาสมุทร ซึ่งมีวิวัฒนาการจากแพจนกลายเป็นเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ ปัจจุบันการขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือได้ลดความสำคัญลง เพราะคนไม่นิยมเดินทางด้วยเรือ เพราะต้องใช้เวลาเดินทางนาน แต่มีบทบาทสำคัญในการส่งสินค้าระหว่างประเทศมาก อย่างไรก็ตามการขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือในปัจจุบันมักใช้เดินทางไปยังแหล่งท่องเที่ยวเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ

            การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือมีความได้เปรียบ คือ ต้นทุนต่ำดำเนินงานต่ำ ประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิง อัตราค่าโดยสารถูก สามารถขนส่งได้คราวละมากๆ ส่วนความเสียเปรียบก็คือมีความช้ามาก การบริการมีลักษณะเป็นฤดูกาล และถูกกีดขวางด้วยธรรมชาติ อีกทั้งต้องมาจากการขนส่งทางถนนก่อ

   องค์ประกอบของการขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือมี 4 องค์ประกอบคือ                        

   (1) ผู้ประกอบการขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือ

   (2) เรือโดยสาร

   (3) เส้นทางเดินเรือ

   (4) ท่าเรือ

 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือมี 3 รูปแบบ คือ
1. การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือในตัวเมืองกรุงเทพฯ 
2. การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือระหว่างเมือง
3. การขนส่งผู้โดยสารด้วยเรือระหว่างประเทศ



การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟ

            การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟเป็นการเคลื่อนย้ายบุคคลด้วยรถไฟที่ต่อกันเป็นขบวนวิ่งไปบนรางเฉพาะตามเส้นทาง ซึ่งมีวิวัฒนาการมาจากการขับเคลื่อนด้วยรถจักรไอน้ำ จนกระทั่งใช้เครื่องขับเคลื่อนด้วยไอพ่น จึงทำให้การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

            การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟมีความได้เปรียบคือสามารถให้บริการได้ครั้งละมากๆ มีความสะดวกสบายในระหว่างการขนส่ง มีความปลอดภัยสูง เหมาะสำหรับการขนส่งระยะปานกลางและไกล ส่วนความเสียเปรียบก็คือต้องลงทุนมาก มีความคล่องตัวน้อย ขนส่งระยะใกล้ ต้นทุนสูง ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเส้นทางได้ หากเลิกบริการจะเสียหายมาก

            องค์ประกอบของการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟมี 4 องค์ประกอบ คือ
(1) ผู้ประกอบการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟ
(2)  ขบวนรถไฟ
(3) เส้นทางรถไฟ 
(4) สถานีรถไฟ

            การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟมี 2 รูปแบบ คือ
1 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟในตัวเมือง
2 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถไฟระหว่างเมือง

การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์

            การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์หรือทางถนนเป็นการเคลื่อนย้ายบุคคลด้วยรถยนต์ที่วิ่งบนถนน ซึ่งมีวิวัฒนาการมาจากการเดินเท้าและการใช้สัตว์เป็นพาหนะเดินทางไปตามที่ต่างๆ จนกระทั่งมีการประดิษฐ์รถยนต์โดยสารที่ใช้เครื่องยนต์สันดาปภายใน พร้อมทั้งมีการพัฒนาถนนให้กว้างใหญ่ แข็งแรงและใช้ได้ทุกฤดูกาล จนทำให้การขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์เจริญก้าวหน้าในปัจจุบัน

   ความได้เปรียบของการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์

             คือ เป็นหน่วยเล็ก สามารถขยายงานได้ง่ายการดำเนินงานไปยุ่งยาก มีความคล่องตัวสูง สามารถบริการได้ถึงประตูบ้าน มีต้นทุนระยะใกล้ต่ำ ส่วนความเสียเปรียบก็คือบรรทุกได้ครั้งละไม่มาก ต้นทุนระยะไกลสูง เกิดอุบัติเหตุง่าย เครื่องมืออุปกรณ์ล้าสมัยง่าย

   สำหรับองค์ประกอบของการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์มี 4 องค์ประกอบ คือ

(1) ผู้ประกอบการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์
(2) รถยนต์โดยสาร
(3) เส้นทางถนน
(4) สถานีขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์

การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์นั้นมี 3 รูปแบบ คือ

1 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์ในตัวเมือง
2 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์ระหว่างเมือง
3 การให้บริการขนส่งผู้โดยสารด้วยรถยนต์ระหว่างประเทศ

ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการขนส่งผู้โดยสารเพื่อการท่องเที่ยว

 

ความสัมพันธ์ระหว่างการขนส่งผู้โดยสารกับการท่องเที่ยว

1. การขนส่งผู้โดยสารทำให้นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางไป-กลับจากแหล่งท่องเที่ยวได้

2. การขนส่งผู้โดยสารทำให้เกิดการบริการที่สะดวกสบาย ระหว่างการเดินทางท่องเที่ยว เช่น ที่พัก แหล่งบันเทิง

3. การขนส่งผู้โดยสารกระตุ้นให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น

4. การขนส่งผู้โดยสารเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

5. การขนส่งผู้โดยสารเป็นโครงสร้างพื้นฐานการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว

6. การเติบโตของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวกระตุ้นการพัฒนาการขนส่งผู้โดยสาร เช่น มีนักท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น อุตสาหกรรมท่องเที่ยวเติบโต มีความต้องการใชับริการขนส่งมากขึ้น

ความหมายของการขนส่งผู้โดยสาร

     คือกา่รจัดให้มีการเคลื่อนย้ายบุคคล ด้วยเครื่องมืออุปกรณ์การขนส่งจากที่แห่งหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่ง ตามความประสงค์ของบุคคลนั้น ๆ

หน้าที่ของการขนส่งผู้โดยสาร

การขนส่งผู้โดยสารทำหน้าที่ผลิตบริการเพื่อบำบัดความต้องการของมนุษย์ในการ

เดินทางจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งให้เกิดอรรถประโยชน์ในด้านเวลาและสถานที่

ความสำคัญของการขนส่งผู้โดยสาร

     การขนส่งเป็นปัจจัยขั้นพื้นฐาน (Infrastructure) ที่ทำให้เกิดการพัฒนาประเทศด้านต่างๆ ดังนี้

ความสำคัญของการขนส่งผู้โดยสารต่อเศรษฐกิจของประเทศ

         - ทำให้นักธุรกิจสามารถเดินทางติดต่อค้าขายกันได้ทั้งภายในประเทศและระหว่างประเทศ

         - ทำรายได้ให้กับประเทศอย่างมหาศาล
         - ช่วยลดปัญหาการว่างงาน
         - ทำให้เกิดความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการลงทุน
        - ช่วยดุลการชำระเงินของประเทศ
     ความสำคัญของการขนส่งผู้โดยสารต่อสังคม
        - การขนส่งผู้โดยการช่วยขยายตัวเมือง
        - ช่วยลดการแบ่งแยกของสังคม
        - ช่วยให้มาตรฐานการศึกษาดีขึ้น
        - ช่วยให้มาตรฐานการครองชีพดีขึ้น
        - ช่วยให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน
     ความสำคัญของการขนส่งผู้โดยสารต่อการเมืองและการทหาร
        - การขนส่งผู้โดยสารทำให้เกิดความสามัคคี
        - ก่อให้เกิดความภาคภูมิใจในชาติ
        - ช่วยให้การปกครองประเทศเป็นไปด้วยดี
        - ช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศดีขึ้น
        - ช่วยสนับสนุนป้องกันประเทศและความมั่นคงของประเทศ

ปัญหาของการขนส่งผู้โดยสาร

      ก่อให้เกิดอากาศเป็นพิษ

     ก่อให้เกิดน้ำเป็นพิษ เช่น น้ำมันรั่วไหลลงแม่น้ำ จึงต้องมีการควบคุม การป้องกันและการแก้ไข

     ก่อให้เกิดเสียงรบกวน อุปกรณ์การขนส่งอาจทำให้เกิดเสียงดังอึกทึก

      ก่อให้เกิดการจราจรติดขัด ซึ่งเกิดจากขนาดผังเมือง อุปกรณ์การขนส่ง

     ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ เพราะการขาดความระมัดระวัง ขาดความรอบรู้ หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์

     ก่อให้เกิดอุปสรรคต่อการลงทุน ต้องตอบแทนบุคลากรทางด้านธุรกิจขนส่ง 

การบริการการขนส่งผู้โดยสาร

ในการขนส่งผู้โดยสารมีการตอบสนองความต้องการในการเดินทางมี 3 รูปแบบ ต่อไปนี้คือ  

1. การให้บริการขนส่งผู้โดยสารในตัวเมือง 

         หมายถึงความพยายามในการขนส่งผู้โดยสารในชุมชน ซึ่งอาจเป็นเทศบาลเมืองต่าง ๆ เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการทางเศรษฐกิจและสังคม

2. การให้บริการขนส่งผู้โดยสารระหว่างเมือง

         หมายถึงความพยายามในการจัดการขนส่งผู้โดยสารระหว่างเมือง  

ให้สอดคล้องกับความต้องการทางเศรษฐกิจและสังคม

3. การให้บริการขนส่งผู้โดยสารระหว่างประเทศ

         หมายถึงความพยายามในการขนส่งผู้โดยสารให้มีประสิทธิภาพ ซึ่งมีการขนส่งทางเครื่องบิน 90 % รองลงมาคือทางเรือ ส่วนรถยนต์และทางรถไฟน้อยที่สุด

ประเภทของการขนส่งผู้โดยสาร มี 4 ประเภท คือ

การขนส่งด้วยรถยนต์

การขนส่งด้วยรถไฟ

การขนส่งด้วยเรือ

การขนส่งด้วยเครื่องบิน

   

  ดังนั้น การขนส่งผู้โดยสารช่วยกระตุ้นการเดินทางท่องเที่ยว ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยวอย่างสะดวก เกิดการลงทุนทางด้านการท่องเที่ยว ช่วยสร้างรายได้ในท้องถิ่นที่เชื่อมโยงกับกระบวนการขนส่ง